تبیین نقش میانجی ادراک سیاست سازمانی بین رفتار سیاسی کارکنان و عوامل فردی، شغلی و سازمانی

فعالیت سیاسی، به طور ذاتی در همة تعاملات وجود دارد، بنابراین، به­عنوان یکی از عناصر تشکیل­دهندة سازمان­ها محسوب می­شود و توجه پژوهشگران مدیریت را به خود جلب کرده است. اگر­چه رفتار سیاسی می­تواند پیامدهای مثبت یا منفی داشته باشد، بخش عمدة پژوهش­ها بر جنبة منفی آن تمرکز کرده است. این نوع رفتار محیط کاری تفرقه­افکن و زیان­باری ایجاد می­کند که تهدیدی برای کارایی و اثربخشی کلی سازمانی است، و آثار منفی فزاینده­ای برای کارکنان دارد. بنابراین، آگاهی از عوامل به­وجودآورنده در پیشگیری و محدودکردن چنین رفتاری نقش مهمی ایفا می­کند. در همین راستا، پژوهش حاضر با هدف تبیین پیش­بینی­کننده­های رفتار سیاسی با به­کارگیری روش نمونه­گیری قشری (سهمیه­ای) انجام شد. برای جمع­آوری داده­ها پرسشنامه­های استاندارد به­کار گرفته شد. روایی پرسشنامه­ها به روش محتوایی و سازه­ای، و قابلیت اعتماد آن با محاسبة ضریب آلفای کرونباخ برای هر یک از متغیرهای مورد مطالعه تأیید شد. برای تحلیل داده­های پژوهش به­وسیلة مدل­یابی معادلات ساختاری و تحلیل مسیر نرم­افزار lisrel و smartpls به­کار گرفته شد.